De filmische kant opgaan met je muziek is makkelijk als je leven al een film is, en aangezien de afgelopen 12 maanden van Rick Ross platina albums, talloze prijzen, en wat pre-show mond-op-mondbeademing en reanimatie op de landingsbaan van een vliegveld bevatte, lijkt het alleen maar logisch dat Ross filmmakers Scorsese en Tarantino noemt als invloeden op God Forgives, I Don’t. De Miami rap-superster is niet alleen op bombast uit, maar ook op zoek is naar die nieuwe, kinetische soort van gangster noir. Jay-Z komt langs met wat losse associatie freestyle, terwijl de ijskoude legende Dr. Dre de losse atmosfeer gebruikt om wat te grommen en zijn nieuwe koptelefoon aan te prijzen. Alles werkt, er is genoeg ambitie met weinig momenten waarop het misgaat, en de meest opvallende stukken zijn opvallend om onverwachte redenen. Bij elkaar opgeteld zijn dat 3 rijkelijke triomfen achter elkaar voor Ross, waarvan deze het rijkst is.
© David Jeffries /TiVo