Wat voer voor de dansvloer betreft, is Cheese zeker bovengemiddeld, door een dosis toegevoegde elegantie aan het vereiste schudden-met-die-billen geluid. De muziek is gebouwd rondom staccato beats die op de juiste wijze primitief zijn, maar niet hersenloos, en keyboard lijntjes die net zo spaarzaam zijn, maar nooit de buitenaardse kwaliteit verliezen van goede techno, en daardoor oprechter overkomen dan waarschijnlijk de bedoeling was. Paul van Havers zang lijkt misschien te contrasteren met de muziek: zijn lang aangehouden, stille, en duidelijk gearticuleerde halve gefluister klinkt dicht in de buurt van een enigszins pompeuze preek, maar nog meer als een droog nieuwsverslag van een aantal recente onderwerpen. Je zou dat alleen niet aan de toon van de verslaggever kunnen horen. Het is dus gewoon goede, ouderwetse dance, maar niemand die zegt dat dat iets slechts is.
© Alexey Eremenko /TiVo